BOOMING BUSINESS

Het was alweer een behoorlijke tijd geleden dat ik zelf een column heb geschreven voor GDM. Het runnen van een online magazine is heel veel werk en dan schieten er soms dingen een beetje bij in. Nu was het echt de hoogste tijd want ook ik heb zo mijn gedachtes en ideeën over dingen en die wil ik graag met jullie delen.

De hele discussie over ‘plus size’ in de media blijft voortduren en is erg interessant. Er zijn voor en tegenstanders maar het is me ook opgevallen dat er binnen die discussie in ieder geval twee stromingen actief zijn aan de ‘positieve kant’, die het overigens niet altijd eens zijn met elkaar. Aan de ene kant een wat meer visuele stroming die zich met name richt op uiterlijkheden en vragen als: Hoe ziet een plus size mens er uit? Wanneer ben je plus size? En weergave van plus size in met name de mode. De andere stroming heeft een wat andere invalshoek en richt zich meer op de psychologische aspecten van het plus size zijn.

Hoe dan ook, het is ook mij opgevallen dat ‘de dikke mens’ zoals ik zelf ook ben, vaak onderwerp van gesprek is. ‘We’ worden soms wel dagelijks besproken in één of ander tv-programma, in een radio-uitzending, in een krant of op een website. En zo heeft iedereen wel zijn mening, idee of kijk op ‘de kwestie’. Dat er gesproken wordt over dingen is goed maar helaas is de manier waarop dat nu gebeurd of de manier waarop we door de media worden neergezet vaak niet positief te noemen. Het gaat vaak alleen over wat anderen van ‘ons’ denken, vinden of denken te weten, al dan niet gebaseerd op cijfers afkomstig van één of ander onderzoek.

De media heeft er ook doorlopend een handje van om een vertekend beeld van dikke mensen de wereld in te sturen, die in negen van de 10 gevallen, helemaal niet representatief is voor wie en wat we zijn als mens. Niet omdat de heren en dames mediabazen niet beter weten maar gewoon omdat het lekker veel kijkcijfers scoort en luisteraars of lezers trekt. Want stumpers, zielige gevallen, hulpbehoevende en extremiteiten zijn een aangenaam leedvermaak om ’s avonds even op de buis, in een krant of tijdschrift, naar te kijken en al (uit)lachend mee tot rust te komen. En ja, er is natuurlijk altijd wel ergens iemand te vinden die er aan mee wil werken zichzelf ‘en publique’ te kijk te laten zetten, zichzelf (zonder het te beseffen) belachelijk wil laten maken of openlijk zijn problematiek wil bespreken. Maar is dit een realistisch beeld van hoe de gemiddelde doorsnee ‘dikkerd’ is of leeft? Nee, natuurlijk niet! Het is alleen niet interessant om te laten zien dat ‘de dikke mens’ ook gewoon een actief leven, een gezin, een vriendenkring, een sociaal leven, ambities, een opleiding, een carrière en een eigen mening heeft.

Zolang het onder maatschappelijke druk niet anders wordt geëist, zal het ook niet anders worden, want dat zou betekenen dat er een nieuwe publiekstrekker moet worden gezocht. Zielige, onappetijtelijke, stumperige (en in dit geval) ‘dikke’ mensen zijn gewoon ‘booming business’. En nee, de hogere heren houden er geen rekening mee dat ze daarmee een heel grote groep mensen tekort doen en ze in een verkeerd daglicht worden gezet. Sterker nog het zal ze een ‘dikke’ worst zijn.

De oproep die onlangs in ‘een krant’ verscheen van zogenaamde deskundigen om meer positieve rolmodellen te laten zien, omdat veel ‘dikke’ mensen lijden aan een negatief zelfbeeld, is dan ook een grote wassen neus. Er zijn namelijk al een heleboel positieve rolmodellen en ervaringsdeskundige mensen die zich er soms bijna dagelijks mee bezig houden om het zelfbeeld van de ‘dikke’ mens positief te beïnvloeden; schrijvers, ontwerpers, columnisten, kunstenaars, bloggers, modellen, fotografen, coaches etc. Maar deze worden stellig gemeden door de ‘grote’ media (op een zeldzame uitschieter na) en dus ook door die zelfde krant. Het is jammer dat alleen de dikke mens die ‘een gek kunstje’ kan, zielig is of iets anders extreems doet of heeft, een podium wordt geboden.

Het is jammer. Ja, dat wel en nee, het is inderdaad niet leuk. Persoonlijk denk ik dat het voorlopig niet snel zal veranderen. Mensen zijn mensen en we houden nou eenmaal van aapjes kijken, dat zit in onze roots. En zolang de hoge heren daar geld aan kunnen verdienen wordt dat gewoon in stand gehouden maar dat betekend niet dat we zelf niets kunnen doen aan ‘ons’ negatieve zelfbeeld.

Mijn 5 tips naar een positiever zelfbeeld:

• Eerlijk zijn tegen jezelf is erg belangrijk; Bevalt iets in je leven of aan jezelf, je niet? Stel je doel en verander het (desnoods met hulp). Een broek die niet lekker zit trek je immers ook uit?
• Probeer nooit te veranderen om te verkeerde redenen; Pas als écht alleen jijzelf het besluit hebt genomen dat dingen anders moeten, is het de juiste tijd om dat te doen. Alle andere pogingen tot verandering zullen genadeloos mislukken wat ook zeker niet zal bijdragen aan een positief zelfbeeld.
• Iets selectiever zijn in waar we naar kijken op tv, waar we naar luisteren of wat we lezen kan ook helpen; Waarom naar iets kijken of iets doen dat je een negatief gevoel over jezelf geeft?
• Mensen die nooit iets positiefs over of tegen je zeggen kun je beter laten voor wat ze zijn: die zijn het sowieso niet waard om op je tenen voor te lopen.
• Maar ik denk dat voornamelijk het relativeren van dingen heel erg kan helpen, maak het ‘probleem’ niet groter dan het is; Dat de grote media ons geen echt podium biedt en ons in een verkeerd daglicht zet of dat ‘andere mensen’ een verkeerd beeld van ons hebben is vervelend maar meer dan dat is het ook niet! Elke nieuwe dag biedt ons weer een heel groot ‘open podium’ en de mogelijkheid om te laten zien dat de werkelijkheid heel anders is, dat we mensen zijn met een actief leven, een gezin, een vriendenkring, een sociaal leven, ambities, talenten, een opleiding, een carrière, een eigen mening en een gezond verstand.

De mensen die ons kennen, ons respecteren en van ons houden weten dat, zien dat en waarderen ons daarom. Het wordt tijd dat we dat zelf ook eens gaan doen en daar hebben we de ‘grote’ media helemaal niet voor nodig!

Liefs Annemarie