OVER MIJ

Wie ben ik?:

Annemarie Timmerman geboren: 17 juli 1971 te Amsterdam, lengte 180 cm, 148 kg, kledingmaat 58. Enig kind, moeder van een zoon, bourgondiër, muziekliefhebber en gezelligheidsdier. Ik houd van zingen en het strand. Zelfstandig ondernemer in hart en nieren. Ik ben een creatieve denker en doener. Zeer positief ingesteld met meestal een brede lach, huilen in een hoekje is niet aan mij besteed. Ik ben zorgzaam en help anderen graag. Ik ben eigenwijs en soms een betweter. Ik houd van mensen en van mode maar volg geen trends, ik trek aan wat ik leuk vind en vooral wat ik ook lekker vind zitten. Belangrijk vind ik dat kleding vooral een goede pasvorm heeft en ook goed blijft zitten als je er in gaat bewegen.

Ik geniet van het leven ook al is het niet altijd even makkelijk. Ik leef met de dag en laat me verrassen door de volgende. Ooit geboren als, volgens de maatschappelijke maatstaven,  ’te dikke’ baby en toch uitgegroeid tot een zelfverzekerde voluptueuze Diva. Ik ben vanaf mijn 17e jaar ‘werkzaam’ in de plus size branche, als plus size model, als verkoopster, als (plus size) modeontwerpster, ondernemer en nu als plus size blogger, bodypositive activist voor meer diversiteit en verbreding van de maatschappelijke maatstaven betreft schoonheid en motivator/inspirator voor het krijgen van een positiever zelfbeeld.

Mijn verhaal:

Ik heb net als ieder een verhaal. Er zijn vele hobbels en dalen geweest in mijn leven, vooral in mijn jeugd en er was reden genoeg om mij onzeker te voelen over mijn uiterlijk en met name mijn gewicht. Ik had net als velen een moeder die extreem met “lijnen” en haar gewicht bezig was om zo te voldoen aan “het modebeeld” en dat ook projecteerde op mij. Ik heb dan ook heel wat kritiek en commentaar te verwerken gehad.  Misschien wel zoveel dat ik er een soort van “doofheid” door heb ontwikkeld maar zeker ook een bepaalde opstandigheid. Ik heb het altijd vreemd en zeer onrechtvaardig gevonden dat je uiterlijke kenmerken een rol spelen als het gaat om acceptatie en respect. Rond mijn pubertijd ben ik mijn overgewicht dan ook juist in gaan zetten als wapen, om tegen de haren in te strijken van, in eerste instantie mijn moeder maar ook de maatschappij. Ik liet juist zien wat ik volgens de maatschappelijke maatstaven moest verstoppen. Ik buitte dat uit door mezelf nog opvallender te maken met haar en make-up en door kleding te dragen waarin mijn zogenaamde “probleemzones” juist zichtbaar werden.

Plus size blogger:

Door zowel persoonlijke als de ervaringen die ik heb opgedaan binnen mijn werkgebied, dan met name door de confrontatie met het negatieve zelfbeeld en gebrek aan zelfvertrouwen van veel mensen, heb ik lang geleden al de drang ontwikkeld om andere mensen op positieve wijze te motiveren en te inspireren. Niet om het dik zijn te promoten zoals sommige denken (ik ben wel dik maar niet gek!). Al vanaf heel jongs af aan krijgen mensen bewust en onbewust een heel éénzijdig beeld en onrealistisch beeld voorgeschoteld betreft maatschappelijk geaccepteerde kenmerken omtrent schoonheid. Via TV, films, magazines, muziek en social media maar ook via school en vanuit huis wordt kinderen geleerd dat er aan onrealistische en voor velen onmogelijke schoonheidsidealen voldaan moet worden om “er bij te horen”, ofwel geaccepteerd te worden. Veel mensen groeien hierdoor op met een negatief zelfbeeld en een groot gebrek aan zelfvertrouwen.

Via mijn blog en het organiseren van bijeenkomsten en evenementen, hoop ik bij te kunnen dragen aan de verruiming van de maatschappelijke maatstaven omtrent schoonheid om zo (zelf)acceptatie en diversiteit te bevorderen. Ook wil ik iedereen graag laten zien dat je prima bent en trots op jezelf mag zijn wanneer je niet voldoet aan “de normen en maatstaven”, dat je zeker ook mee te telt in de maatschappij maar ook zeker mooi bent wanneer je niet voldoet aan bepaalde schoonheidsidealen en dat je het recht hebt om voor jezelf op te komen wanneer mensen je niet respecteren of discrimineren.

Er is in het verloop van de jaren best het e.e.a. in positieve zin veranderd maar als het echt gaat om de acceptatie van “dikker zijn”, zijn we helaas nog lang niet op het punt gekomen dat de vooroordelen en stigma’s zijn verdwenen. Gelukkig zijn er wel steeds meer mensen die dit heel terecht niet langer accepteren maar zolang nog niet iedereen dit punt heeft bereikt en de maatschappij onrealistische maatstaven blijft opwerpen, blijf ik proberen om hier verandering in te brengen.

Liefs X
Annemarie